Rozdział 3.

Przez dzwoniący telefon wybudzam się z drzemki. Jęczę, sięgam po komórkę i sprawdzam kto się do mnie dobija.

Dzwoni Natalie.

- Co tam? - mówię.

- Cześć! Jesteś gotowa na dzisiejszy wieczór, mała? Zabawimy się! - mówi.

- Co!? O czym tu mówisz? - pytam i siadam na szczytku łóżka.

- Aly! Impreza! Proszę, nie mów, że zapomniałaś! Zabiję cię! - krzyczy przez telefon.

- Um... Przepraszam. Nie martw się, będę gotowa. Przyjdź po mnie. Cześć – mówię.

Czy wy też nienawidzicie, kiedy robicie sobie drzemkę, a kiedy się budzicie nic nie pamiętacie – jaki jest dzień, miesiąc, w jakim roku jesteście? Mnie zdarza się do za każdym razem.

Patrzę na zegarek. Jest osiemnasta. Leniwie wychodzę z łóżka i kieruję się do łazienki. Szybko myję zęby oraz twarz i opuszczam pomieszczenie. Przeszukuję szafę, aż w końcu znajduję to, czego szukam. Wyciągam krótką sukienkę w kwiaty. Jest dopasowana na górze i stopniowo rozkloszowuje się ku dołowi.

Z kredensu wyciągam prostownicę i czekam aż się nagrzeje. W tym czasie wyciągam z szuflady kosmetyczkę. Nakładam nieco płynnego podkładu i trochę różu. Powieki maluję ciemnym cieniem, rzęsy tuszem, a po ustach przejeżdżam błyszczykiem. Rozdzielam włosy na części, a potem sprawdzam czy prostownica jest gorąca. Jest. Włosy, część po części, skręcam w loki. I jestem gotowa.

Ubieram sukienkę i staję przed lustrem.

Hmm... wyglądam znakomicie.

Dochodzi mnie pukanie do drzwi. Spoglądam na naścienny zegarek. Jest dziewiętnasta trzydzieści. To musi być Natalie.

- Anne, możesz otworzyć drzwi? - krzyczę z górnego piętra.

- Alice, Natalie już jest – odkrzykuje ciocia.

- Aly, jesteś gotowa? - mówi Natalie, kiedy puka do drzwi mojego pokoju.

Natalie jest najwspanialszą dziewczyną jaką kiedykolwiek moglibyście poznać. Mimo że poznałam ją przed dwoma tygodniami, stała się moją najlepszą przyjaciółką. Jest pierwszą spotkaną przeze mnie tu osobą. Jest przemiła, szalona, imprezowa i odwala kawał dobrej roboty pomagając mi zapomnieć o przeszłości. Z nią zawsze dobrze się bawię!

- Dziewczyno, co za wspaniała talia! - mówi i łaskocze mnie.

- Eee...j, prze...stań! - mówię, próbując złapać oddech.

- Teraz już chodźmy – dodaję.

Schodzimy na dół, wzajemnie podziwiając swój wygląd, dopóki nie stajemy na pierwszym piętrze.
- Bawcie się dobrze, dziewczynki i uważajcie na siebie – mówi ciocia Anne, siedząc na sofie.

***

- Dziewczyno, myślałem, że już nigdy nie przyjdziesz – z powodu głośnej muzyki jakiś chłopak krzyczy nam prosto w twarze.

- Zack, to moja przyjaciółka Alice – Natalie odkrzykuje, kiedy on ściąga swoje okulary.

- Aly, um...Zack jest moim kuzynem – dodaje.

- Cześć, miło cię poznać – mówię, uśmiechając się.

- Jest Brytyjką! - chłopak parzy na mnie i uśmiecha się szeroko.

- Zatańczmy – dodaje, łapiąc nasze ręce.

Szczerze mówiąc, Zack jest bardzo atrakcyjnym facetem. Wysoki, o niebieskich oczach i brązowych włosach, które postawione są do góry. Są też nieco potargane, jednak to do niego bardzo pasuje.

Początek imprezy jest całkiem szalony. Tańczymy w trójkę, od czasu do czasu pijąc i robiąc głupie ruchy taneczne. Zack gapi się na mnie, jakby nie było jutra. Ja nawet nie jestem atrakcyjna! Nie wiem na co tak patrzy. Nagle wszyscy cichną, przestają tańczyć, odsuwają się i patrzą na drzwi. Obracam się, a moim oczom ukazuje się to, na co wszyscy się gapią.

Do środka wchodzi trzech chłopaków. Wyglądają jak gang. Ten po prawej stronie ma niebieskie oczy i blond włosy. Są nieco krótkie, ale mimo to postawione, przez co są bardzo rzadkie. Po środku stoi chłopak o takiej samej fryzurze, tyle, że o ciemnych brązowych oczach. Z kolei na lewo – koleś z pofarbowanymi włosami, które opadają mu na czoło; ma jasne zielono - brązowe oczy. Zaraz za nimi jest jeszcze jeden chłopak. Wygląda jak ich lider. Wysoki o dobrze zbudowanym ciele. Ma brązowe włosy, które gdzieniegdzie prześwitują blondem, ale to, co intryguje mnie najbardziej to jego oczy. Mogę czuć na sobie ich blask, kiedy podchodzi bliżej. Śledzę chłopaka wzrokiem, aż w końcu napotykam jego ciemne spojrzenie. Ciemne, piwne oczy wyglądają na pełne zagadek.

On jest taki wspaniały – myślę.

Szybko przerywam ten kontakt wzrokowy i obracam się do Zacka i Natalie.

- Wracajmy do tańca. I czemu wyglądacie na wystraszonych? - pytam wyraźnie zdezorientowana.

- Bo powinniśmy być. - Natalie krzyczy za mną szeptem.

- Poważnie? - mówię, a zaraz potem czuję jak ktoś łapie mnie w tali. Ten ktoś jest tak blisko, że czuję jego zapach – perfumy zmieszane z dymem papierosowym. To mnie odurza.

- Zatańczysz? - pyta zdyszana osoba.

- Gdybyś nie zauważył, już tańczę ze swoimi przyjaciółmi – odpowiadam, bardzo zirytowana zapachem ktosia i odwracam twarz w jego stronę.

- Brytyjka trudna do zdobycia, lubię takie – diabelski uśmieszek pojawia się na jego twarzy.

Ignoruję chłopaka. Nie mam zamiaru się nim przejmować. Odwracam się z powrotem do znajomych.

- Nie przyjmuję odmowy – mówi, kiedy łapie mnie za ramię i odsuwa od Zacka i Natalie. Później zmusza mnie do obrócenia się w jego stronę. Jestem zbyt wystraszona, żeby się ruszyć.

- Jak masz na imię, mała? - pyta. Jego ciepły oddech otula moją szyję.

- Alice. Ty...? - też pytam.

- Nie potrzebujesz tego wiedzieć – odpowiada, powodując ciarki wzdłuż mojego kręgosłupa.

- W takim razie puść mnie już – mówię, próbując się wyrwać, ale on przyciąga mnie bliżej, nie pozostawiając między nami przestrzeni. Nasze usta prawie się dotykają.

Czy on próbuje ze mnie zrobić swoją kukiełkę do tańca?

Tańczymy chwilę, zanim zabiera ode mnie ręce. Ludzie obracają swoje głowy kiedy chłopak wychodzi ze swoimi przyjaciółmi z imprezy. Niektóre dziewczyny wiedzą jakie to ostre spojrzenie.

Stoję tak jeszcze parę sekund, a potem czuję, że ktoś łapie mnie za rękę.

- Co to kurwa było? - Natalie krzyczy, kiedy na nią spoglądam.

- Ja... nie... mam... pojęcia...! - odpowiadam bardzo powoli, w tym samym czasie obserwując oddalającego się chłopaka. Puszcza oczko w moim kierunku i dopiero wtedy wychodzi.

- Aly, musimy iść – mówi Natalie, wyprowadzając nas na zewnątrz.

*w drodze do domu*

- Więc... Kto to był? - pytam, kiedy wsiadam do auta i zamykam drzwi.

- To Ashton Irwin i jego gang – mówi Natalie, kiedy cofa samochód.

- Gang! - mówię w półuśmiechu.

- Hej, ja nie żartuję, będzie lepiej, jeśli będziesz trzymała się od niego z daleka. - oznajmia.

- Ale czemu wszyscy się go tak boją? - pytam z ciekawości.

- Wyścigi samochodowe, nielegalna uliczna rywalizacja, oszustwa biznesowe, gang, ataki, mafia – mówi poważnie, patrząc w moje oczy.

- To wystarczająco? - dodaje. Nie potrafię odpowiedzieć, ale mimo to jęczę „wow” pod nosem.

Po około sześciu minutach w końcu podjeżdżamy przed mój dom. Natalie parkuje auto. Jestem w trakcie wysiadania, kiedy odzywa się.

- Hej, chcesz iść jutro na plażę? - pyta.

- Tak, jasne – odpowiadam, wysiadając z samochodu. Zamykam auto, idę do drzwi frontowych domu i otwieram je kluczem, by wejść do środka.

Wchodzę do domu i kieruję się na górę, kiedy ktoś się odzywa.

- Aly? - mówi ciocia.

Schodzę na dół. Wchodzę do salonu, gdzie na sofie leży ciocia i ogląda telewizję.

- Cześć, myślałam, że już śpisz – całuję ją w policzek i siadam na szczytku sofy.

- Jak impreza? - pyta.

- Ach... Um, doskonale się bawiłam – odpowiadam nerwowo. Oczywiście, że jej nie powiem co tak naprawdę się działo.

- To dobrze, idę spać. Muszę wstać jutro wcześnie do pracy – mówi. Wstaje z sofy, przeczesując ręką włosy.

Ja za to idę na górę prosto do mojego pokoju, żeby przygotować się do spania. Otwieram drzwi, włączam światło, szybko ściągam sukienkę, zza drzwi łapię ręcznik oraz piżamę i wchodzę do łazienki. Swoje rzeczy kładę na półce. Szybko myję zęby i wskakuję pod prysznic. Odkręcam wodę, wyciskam żel i zaczynam się myć. Całkowicie się opłukuję, a potem wychodzę spod prysznica. Otulam się ręcznikiem i idę do pokoju. Wycieram ciało. Wysuwam szufladę i wyciągam biustonosz oraz getry i szybko przebieram się w piżamę.

Wskakuję do łóżka. Otulam się kocem, trzymając go mocno przy sobie. Zanim zasypiam w głowie powtarzam wszystkie słowa, które powiedzieli Ashton i Natalie.